Inteligencja Emocjonalna jest jednym z moich “bzików”.
Dzisiaj chciałabym Ci przybliżyć jej komponenty. Ostatnio było na blogu czym jest Inteligencja Emocjonalna, a teraz pokażę Cię więcej…
Kompetencje emocjonalne są to zdolności i umiejętności, które pozwalają nam osiągnąć wybrany cel, połączone z ludzkimi reakcjami emocjonalnymi, są to również wiedza o emocjach i umiejętnościach ich wyrażania w kontaktach z innymi ludźmi.
Wyróżnia się pięć kompetencji:
Kompetencja osobista – psychologiczny stopień radzenia sobie ze sobą:
– Samoświadomość: świadomość emocjonalna, poprawna samoocena, wiara w siebie
– Samoregulacja: samokontrola, spolegliwość i sumienność, przystosowalność, innowacyjność,
– Motywacja: dążenie do osiągnięć, zaangażowanie, inicjatywa i optymizm.
Kompetencja społeczna stopień radzenia sobie z innymi:
– Empatia: rozumienie innych, doskonalenie innych, nastawienie usługowe, wspieranie różnorodności, świadomość polityczna,
– Umiejętności społeczne: wpływanie na innych, porozumienie, łagodzenie konfliktów, przewodzenie, katalizowanie zmian, tworzenie więzi, współpraca, umiejętności zespołowe.
Samoświadomość emocjonalna
Samoświadomość wiedza na temat samego siebie, wewnętrznych stanach, potrzebach, pragnieniach, intuicja, to co lubimy i nie lubimy, to czego chcemy w życiu. Jest czymś w rodzaju wewnętrznego kompasu, wskaźnika pomiaru uczuć. Umiejętność rozpoznawania swoich emocji oraz jakie są ich skutki. Wgląd, autorefleksja na emocje, które w danej sytuacji przeżywamy.
Samoświadomość określona przez innych psychologów metapoznanie [metacognition] uświadomienie sobie własnych procesów myślowych, a uświadomienie sobie własnych uczuć metanastrój [metamood].
Ogromne znaczenie ma tu znajomość swoich silnych i słabych stron jaki i silne poczucie własnej wartości.
Myśli, uczucia, intuicja
Myśli i uczucia są do siebie równoległe i nierozerwalne. Osoby zdające sobie sprawę, że mają dobrze rozwiniętą samoświadomość bardzo dobrze potrafią polegać na intuicji podejmując decyzje w życiu zawodowym czy prywatnym. Intuicję można nazwać czymś w rodzaju wewnętrznego sygnalizatora, który może ostrzegać czy też chronić.
Intuicja i przeczucia to wszystko co istnieje poza czasem, przestrzenią, logiką, prawem przyczyny i skutku, zbiorową nieświadomością oraz naszym fizycznym światem. To sygnały płynące z naszej pamięci emocjonalnej. Samoświadomość jest kluczem do opanowania stresu, a co za tym idzie może mieć zbawienne skutki.
Istnieje logiczna różnica między uświadomieniem sobie swoich uczuć, a chęcią ich zmiany
Zazwyczaj oba stany występują równocześnie. Jednym z tych czynników jest rozpoznanie u siebie złego samopoczucia i jednocześnie wyeliminowanie go. Można wyróżnić trzy podstawowe kryteria osób, które różnią się sposobem postrzegania emocji i reagowania na nie.
Świadomość swych uczuć osoby mające pojęcie o swoim życiu emocjonalnym, potrafią stwierdzić w jakim nastroju się znajdują, cieszą się dobrym zdrowiem psychicznym, są pewne siebie, niezależne z reguły mają pozytywne nastawienie. Świadomość swoich emocji może mieć wpływ na cechy osobowości. Potrafią szybko otrząsnąć się ze złego nastroju. Świadomość własnych uczuć pozwala im nimi kierować.
Dający się ogarnąć emocjom Osoby mające zmienne nastoje, często dające ponieść się emocjom, mające uczucie braku możliwości ucieczki przed nimi. Z powodu braku świadomości tego co czują nie panują nad sobą i nie mają kontroli, efektem tego jest brak możliwości wyjścia z sytuacji. Osoby takie często czują się przytłoczone emocjami, nad którymi nie potrafią zapanować.
Akceptujące swoje emocje osoby te potrafią identyfikować to co czują, akceptują swoje nastroje i nie widzą potrzeby ich zmiany. Można wyróżnić dwa typy osób należące do tej kategorii: bywalcy dobrego nastroju, którzy nie mają potrzeby do zmiany oraz osoby zdające sobie sprawę ze złego nastroju, podatne na zły humor nie robią nic aby to zmienić. Takie zachowania często występują u osób depresyjnych, które tego typu zachowania przyjmują jako zrządzenie losu.
Wyróżnia się trzy kompetencje wchodzące w skład samoświadomości.
Świadomość emocjonalną posiadają osoby, które potrafią nazwać swoje emocje i wiedzą dlaczego je odczuwają. Mają świadomość swoich uczuć, myśli, tego co robią, mówią, jak ich uczucia wpływają na ich zachowanie. Kierują się świadomością swoich celów i wartości. Różnica lub sprzeczność w uznawanych przez nas wartościach, a tym co robimy mogą objawić się złym samopoczuciem, poczuciem winy, wstydu, wyrzutami sumienia, albo zastanawianiem się czy postąpiliśmy właściwie.
Psychiatrzy wyróżniają również osoby, które nie potrafią rozpoznać, nazwać tego co czują są to aleksytymicy. U niektórych osób: analfabetyzm emocjonalny przejawia się bólami głowy, kręgosłupa, atakami lękowymi czy bezsennością.
Coraz częściej mówi się o samoświadomości, która jest pożądana i można się jej uczyć. Możemy na niej polegać kiedy podejmujemy ważne decyzje, które są zgodne z naszymi wartościami.
Poprawna samoocena to bogactwo wewnętrzne, zdolności i ograniczenia. Osoby, które rozumieją samego siebie, znające swoje silne i słabe strony, posiadające dystans do siebie, potrafiące przyjąć inny punkt widzenia, umieją wysłuchać szczerych uwag, skłonne do refleksji, chętne do podzielenia się własnymi doświadczeniami. Zdają sobie sprawę z tego jak ich widzą inni, mają świadomość iż to źródło cennej informacji. Samoświadomość pomaga w ciągłym samodoskonaleniu. Każdy z nas ma wady, które wolimy wypierać, nie przyjmować do wiadomości, chociażby ze względu na obronę przed przygnębieniem. Ludzie z reguły wolą ponarzekać między sobą na inną osobę niż udzielić takiej osobie konstruktywnej opinii czy też szczerej informacji o błędach.
Ślepa ambicja osoba taka za wszelką cenę musi wygrywać, mieć rację, jest arogancja, postrzega ludzi w czarno-białych barwach.
Nierealistyczne cele osoby nadmiernie ambitne, cele nie do osiągnięcia.
Nieustanny wysiłek osoba ta poświęca się pracy kosztem wszystkiego innego w życiu.
Pragnienie innych nadmiernie wymaga od innych, w najdrobniejszych szczegółach kieruje pracą innych, może być nieczuła na potrzeby innych czy bezwzględna.
Głód władzy władza dla samego siebie, a nie na potrzeby firmy, dbająca tylko o swój interes.
Nigdy nie zaspokojona potrzeba władzy osoba taka przypisuje sobie nie swoje zasługi, swoją winę zrzuca na innych.
Dbałość o pozory zachłanna, nadmiernie zależy jej na dobrym wizerunku i za wszelką cenę musi wypaść najlepiej.
Potrzeba wydawania się doskonałym nie przyjmuje krytycznych uwag, nawet jeśli są zasadne, obwinia za nie innych.
Ostatnim elementem wynikającym z samoświadomości jest wiara w siebie, czyli poczucie własnej wartości, świadomość swoich możliwości i umiejętności. Osoby z tą kompetencją są zdecydowane, umieją podejmować dobre decyzje, są pewne siebie, posiadają prezencję, potrafią bronić tego co uważają za słuszne. Wiara w siebie jest warunkiem sine qua non świetnych osiągnięć, doskonałego wywiązywania się z obowiązków. Jeśli brakuje wiary w siebie to tracimy pewność siebie co przekłada się na podejmowanie różnych wyzwań. Nadmierna wiara w siebie może prowadzić do arogancji, charakteryzują się nią osoby, którym brakuje umiejętności społecznych. Brak samoświadomości jest przeszkodą do realnej wiary w siebie. Osoby wierzące w siebie emanuują charyzmą, wzbudzają zaufanie otoczenia, wierzą, że działają skutecznie, potrafią podejmować wyzwania i zdobywać nowe umiejętności. Wiara w siebie podwyższa aspiracje. Z kolei osoby, którym brakuje wiary w siebie cechują się strachem przed sprawieniem wrażenia człowieka nieudolnego, charakteryzują się brakiem decydowania zwłaszcza pod presją, unikają jakiegokolwiek ryzyka, nie mają odwagi zgłaszać swoje pomysły.
Jak się czytało? Koniecznie daj znać:)
Zasubskrybuj mój blog i obserwuj w
Tutaj moja tajna Grupa
Mój FanPage
Obserwuj mnie na Instagram
Z miłością i wdzięcznością Aga:*